Właściciele koszęcińskiego pałacu oraz ich siedziba w okresie od XVII wieku do 1945 roku. Zarys dziejów.

Z początkiem 2020 roku Zespół Pieśni i Tańca „Śląsk” im. Stanisława Hadyny wydał opracowanie Właściciele koszęcińskiego pałacu oraz ich siedziba w okresie od XVII wieku do 1945 roku. Zarys dziejów. Autorzy publikacji Sławomira Krupa (zastępca dyrektora Archiwum Państwowego w Katowicach) i Aleksander Harkawy opisali w niej dzieje obiektu, obecnie będącego siedzibą Zespołu.

Pałac, wybudowany przez protestanta, opiekuna poetów i pisarzy Andrzeja Kochcickiego w czasach, kiedy ziemia lubliniecka była częścią monarchii Habsburgów, przetrwał wojnę trzydziestoletnią i od 1647 roku, na kilkadziesiąt lat stał się siedzibą barona von Rauthena, wieloma więzami związanego z Polską. Wiek XVIII przyniósł rządy w Koszęcinie rodziny hrabiów Sobków, a po spektakularnym bankructwie ostatniego z nich (niejako w międzyczasie Śląsk stał się częścią Prus) trafił w ręce książąt Hohenlohe-Ingelfingen, którzy pozostali w nim do roku 1945.

W zamyśle autorów praca ma zapełnić lukę w wiedzy na temat jednej z wielkopańskich siedzib na Górnym Śląsku. Przewijające się na kartach książki znaczące postacie z historii Polski i Niemiec, które zamieszkiwały lub odwiedzały pałac w Koszęcinie (politycy, władcy, architekci, artyści) pokazują ten region jako miejsce atrakcyjne i posiadające bogatą historię.

Praca ma znaczenie dla katowickiego Archiwum m.in. dlatego, że główną podstawę źródłową opracowania stanowią materiały z zasobu Archiwum Państwowego w Katowicach, a przede wszystkim zespół Archiwum Książąt Hohenlohe-Ingelfingen z Koszęcina, jeden z nielicznych tego typu zbiorów na Górnym Śląsku, ocalałych z zawieruchy II wojny światowej.

Książka jest pięknie wydana i bogato ilustrowana, m.in. fotografiami materiałów archiwalnych z zasobu katowickiego Archiwum.

Warto też dodać, że pałac, jak pokazują umieszczone w książce współczesne zdjęcia, jest pięknie odrestaurowany i widać, że obecni gospodarze dbają o niego z wielką pieczołowitością. Sami autorzy wspominając o Zespole  „Śląsk” i jego władzach napisali, że „patrząc w przyszłość, szanują przeszłość i dają temu wyraz także poprzez dążenie do przywrócenia pamięci o tych, którzy żyli na tej ziemi przed nimi”, czego świadectwem jest niniejsza publikacja.