Kolekcja Alfreda Ohli legionisty
Kolekcja przekazana przez: Barbarę Gotkowską
Kolekcja pochodzi ze zbiorów rodzinnych Pani Barbary Gotkowskiej, będącej spuścizną po jej ojcu Alfredzie Ohlim. Był on weteranem wojny polsko-bolszewickiej (ranny 17 sierpnia 1920 roku), działaczem Polskiej Partii Socjalistycznej oraz urzędnikiem państwowym okresu międzywojennego zasłużonym m.in. w wykryciu afery związanej w przestępstwami skarbowymi w bialskim przemyśle spirytusowym końca lat 20. XX. wieku.
Alfred Ohli urodził się 18 maja 1903 roku w Białej. Uczęszczał do gimnazjum realnego T.S.L w Białej, gdzie w latach 1912-1915 przeszedł wojskowe przeszkolenie polowe. W sierpniu 1918 roku zapisał się do 4-letniej Akademii Handlowej w Krakowie, a 7 listopada 1918 roku wstąpił ochotniczo do Batalionu Legii Akademickiej w Krakowie. Brał udział przy rozbrajaniu armii austriackiej, pełnił wartę na dworcu kolejowym, przy ówczesnym dowództwie okręgu oraz przy fortach w Krakowie-Płaszowie. Z końcem 1918 roku został zwolniony z powodu „małoletniości”. Następnie zbiegł z domu na Śląsk cieszyński i wstąpił ochotniczo do 1 Kompanii ziemi bialskiej i brał udział w walkach z Czechami do 31 marca 1919 roku w miejscowościach Goleszów, Skoczów, Bażanowice i Cieszyn. Po tym czasie znowu zwolniony z wojska, powrócił na studia. Jednak 9 lipca 1920 roku wstąpił ochotniczo w Krakowie do 2 pułku piechoty Sybiraków i stamtąd poszedł na front. Wziął udział w obronie Warszawy pod Zawadami, Jańcem, Nowym Miastem i Prusinowicami. We wsi Prusinowice znajduje się pomnik 17 poległych żołnierzy w wojnie polsko-bolszewickiej , gdzie co roku w rocznicę bitwy o Warszawę odbywa się plenerowa msza. Właśnie pod Prusinowicami Alfred Ohli trzykrotny ochotnik w wieku niespełna 17 lat 17 sierpnia 1920 został ciężko ranny w prawą nogę. Po dwuletnim pobycie w szpitalach Warszawy, Krakowa i Bielska jako inwalida z 45% niepełnosprawnością został zwolniony z wojska.
Po zakończeniu II wojny światowej ówczesne władze odmówiły mu prawa do emerytury z uwagi na fakt iż został ranny w walce z sowietami. Emeryturę otrzymał dopiero po licznych interwencjach w okresie późniejszym.
Powyższe informacje pochodzą z bloga Pani Barbary Gotkowskiej.
